Iemand de zak geven voor het wegnemen van een plastic zakje?

Het was zeker niet voor de eerste keer dat een ontslag op staande voet werd gegeven voor het (weg)nemen van iets met een zeer kleine waarde. Of zo’n ontslag voor een relatief klein vergrijp stand houdt, hangt uiteraard af van wat precies is gebeurd en of dat bewezen kan worden, maar daarnaast ook van de omschrijving van de verweten gedraging in het ontslagbrief, het gevoerde beleid ten aanzien van de verweten handeling, de bekendheid van dit beleid én het consequent handhaven daarvan.

De Hoge Raad heeft verder, onder meer in het Hema-arrest uit 2000 enkele bepaald dat de persoonlijke omstandigheden van de werknemer (zoals de duur van het dienstverband, leeftijd én de gevolgen van het ontslag) meegenomen dienen te worden in de belangenafweging, maar dat ook bij ingrijpende gevolgen voor de werknemer een ontslag op staande voet toch gerechtvaardigd kan zijn.

Dit alles maakt dat in zaken die op het eerste oog vrijwel identiek lijken toch verschillende rechterlijke oordelen worden geveld.

Zo werd het ontslag teruggedraaid van werkneemster die een hap nam van een donut die toch weggegooid zou worden maar bleef het ontslag in stand van een werknemer die een pak Optimel meenam dat over de datum was en ook weggegooid zou worden.

Het ontslag op staande voet van een werknemer die bij het schoonmaken van een vliegtuig wat cashewnoten at uit een geopend én achtergelaten bakje werd teruggedraaid, maar het ontslag bleef in stand van een werknemer die wat water overschonk uit een flesje water dat van de vliegtuigcatering terugkwam en weggegooid zou worden.

Ook het zelf proeven van etenswaren die bestemd voor een proeftafeltje in een winkel wordt in het ene geval wel als diefstal van een product gezien met als gevolg dat het ontslag stand houdt maar in een ander geval niet.

In de zaak van het plastic tasje bij de Action ‘kocht de werkgever ook een kat in de (plastic) zak’ door de werknemer op staande voet te ontslaan. De kantonrechter oordeelde dat de ernst van de dringende die benodigd is voor een ontslag op staande voet wel aanwezig is omdat ondernemingen in de retailbranche vaak te kampen hebben met diefstallen door eigen personeel. Ten aanzien van de aard van de dringende reden oordeelde de rechter echter anders. Het was van belang dat het ging om een product dat niet in de schappen ligt, voorheen gratis werd verstrekt en waarvoor nu slechts 3 cent gevraagd wordt vanuit de gedachte dat plastic vervuilend is. Dit maakt dat het meenemen van plastic tasje weliswaar niet toegestaan is, maar het te ver gaat dit als diefstal, verduistering of wederrechtelijke toe-eigening te zien. Het zou volgens de rechter niet komen tot een verrijking van de ‘dader’ omdat het tasje eigenlijk niets waard is.

‘Onder in de (plastic) zak vindt men de rekening’ ging dus ook op voor Action als werkgever. Zij moest een vergoeding wegens onregelmatige opzegging, de transitievergoeding én een aanvullende billijke vergoeding aan de werknemer betalen.

Terug naar blog